தந்தை பெரியாரின் வரலாற்று தவறு

கடவுளை நம்பும் முட்டாள்களே!

அதாவது கடவுள் ஒருவர் இருக்கிறார்; அவரே உலகைப் படைத்து, காத்து, நடத்தி வருகிறார். அவரன்றி ஒரு அணுவும் அசையாது, அவரே உலக நடப்புக்குத் காரணஸ்தர் ஆவார் என்றெல்லாம் கருதி வரும் முட்டாள்களே! கடவுளால் உலகத்திற்கு, மனித சமுதாயத்திற்கு, ஜீவகோடிகளுக்கு ஏற்பட்ட நன்மை என்ன?


கடவுள் இருக்கிறார் என்றால், ஜீவன்களுக்கு பசி, தாகம், புணர்ச்சி, உணர்ச்சி, ஆசை, கவலை, நோய், வேதனை, சாவு முதலியவை ஏன் ஏற்பட வேண்டும்?

பிறப்பு, சாவு, தோற்றம், அழிவு எதற்குத் தேவை? இவைகளால் உலகமோ, மக்களோ அடைகிற லாபம் என்ன?

கடவுள் தோன்றி எத்துணையோ காலம் ஆகியும் எத்துணையோ காலமாக மக்கள் கடவுளை நம்பியும், வணங்கியும் வந்தும், யோக்கியனாகவோ கவலையற்றவனாகவோ ஒரு மனிதனைக் கூட காண முடியவில்லையே, ஏன்?

- தந்தை பெரியார் (உண்மை, 14.7.1970 ) இது Kr  Vijayan பதிவு.

தந்தை  பெரியார் ஒரு வரலாறு ஒரு நூல் ஒரு சிந்தனை அந்த கருத்தில் எனக்கு ஒரு மாற்று சிந்தனையும் இல்லை . ஆனால் பெரியாரின் சில கருத்துக்களில் நாம் முரண்பட வேண்டி உள்ளது.
கடவுள் இல்லை என்று அவர் நினைப்பது அவரின் நம்பிக்கை ஆனால் அதனை மற்றவரிடமும் செலுத்த முற்பட்டது மிகவும் தவறாக நான் பார்க்கின்றேன்

உலக திருமறை திருக்குறள். இதில் யாருக்கும் எந்த மாற்று கருத்தும் இல்லை என்றே நினைக்கின்றேன். ஏன் மேலைத்தேய மக்களுக்கே இந்த விடையம் தெரிந்ததால் தான் ரஷ்யாவில் உள்ள பாதுகாப்பு பெட்டகத்தில் திருக்குறளையும் பகவத் கீதையையும் பத்திரப்படுத்தி உள்ளான்.

அதில் வரும் முதல்  அதிகாரமே "கடவுள் வாழ்த்து" என்று தான் வருகின்றது. சரி இப்போது கடவுள் இல்லை என்று சொல்லும் மக்கள் கூட்டம் உங்கள் மனதை தொட்டு சொல்லுங்கள் நீங்கள் எப்படி தோற்றம் பெற்றீர்கள். 

பிறப்பு சாவு தோற்றம் அழிவு எதற்கு தேவை ? என்ன சின்னபிள்ளைதனமாக இருக்கின்றது. இந்த மாற்றம் மனிதனுக்கு மட்டும் இல்லை உலகில் உள்ள எந்தவொரு (உயர்திணை அகுறிணை) 
எல்லாவற்றிற்கும் பொருந்தும். 

காலத்தின் மாற்றத்தால் உருவான விஞ்ஞான வளர்ச்சி இதற்கு சாட்சி.....மனிதனின் அழிவு தேவையானது ஒன்று. மனிதன் அழிந்து புது மனிதன் தோற்றம் பெறாவிட்டால்  உலக இயக்கம் என்னாவது ?

கடவுளை வணங்கும் மனிதன் ஏன் கவலையுடனேயே காணப்படுகின்றான் என்றால் கடவுளை வணங்காத மனிதன் கவலை இல்லாமல்  வாழ்கின்றானா? இல்லவே இல்லை.

 கவலை என்ற உணர்வு எல்லோருக்கும் பொதுவானது. எந்த ஒரு விடையத்தையும் ஆழமாக சிந்துக்க தெரியாத மனிதனுக்கும், தம்மை தாமே யார் என்று புரிந்து கொள்ளாத மனிதனுக்கும், இல்வாழ்க்கையின் இன்பம் மட்டுமே பெரிது என்று எண்ணுபவனுக்கும் தனக்கு மட்டுமே எல்லாம் சொந்தம் என்றும் நினைப்பவனுக்கும் கவலை என்ற உணர்வின் பிடி ஆழமாக இருக்கும். இதில் இருந்து யாருமே தப்ப முடியாது .....

முடிவாக கடவுள் என்ற ஒரு வார்த்தையின் அர்த்தத்தை தேட நினைப்பது பூமிக்கடியில் அமைதியாக இறுக்க பாறையின் நடுவே உறங்கி கொண்டு இருக்கும் எரிமலையை கையால் தட்டி எழுப்ப முற்படுவது போன்றது. என்னை பொறுத்தவரை மனிதனுக்கு மேலான சக்தி அணு பொறி இயக்கம் எதுவாக சொன்னாலும் அதை கடவுள் என்பேன்.

ஆனால் கடவுள் இல்லை என்ற பெரியார் அதற்கு பதிலாக கடவுளின் பெயரால் மனிதன் செய்யும் அநியாயத்திற்கு எதிராக சங்கம் அமைத்திருந்தால் முதலாவது ஆளாக அந்த இயக்கத்தில் இருந்திருப்பேன்.அவர் காலத்தில் வாழ்ந்திருந்தால் ......

அன்புடன் நிலாகவி